زمينه و هدف: رسيدن به سن سالمندي از عمده ترين پيشرفت هاي بشر است، ولي کاهش عملکرد جسماني به ويژه تعادل، راه رفتن و نيز اختلالات شناختي از جمله مشکلات، در دوران سالمندان است که با عواقب و عوارض جسماني، روانشناختي و اجتماعي همراه است. تحقيق حاضر با هدف بررسي آثار يک پروتکل تمريني بر سلامت جسمي و شناختي در زنان سالمند ساکن در يک مرکز نگهداري از سالمندان صورت گرفت.مواد و روش ها: در اين مطالعه نيمه تجربي، 24 زن سالمند (با ميانگين سني 6.05±72.40 سال و ميانگين وزن 62.66±4.55 کيلوگرم) با وضعيت شناختي سالم که در يک مرکز نگهداري سالمندان ساکن بودند، بصورت تصادفي در دو گروه مداخله و کنترل مورد بررسي قرار گرفتند. گروه مداخله از يک دوره 12 هفته اي تمرينات ترکيبي (شناختي-حرکتي) استفاده کردند. آزمون تعادلي برگ (BBS يا Berg balance scale)، آزمون بلند شدن و رفتن زمان دار (TUG يا Timed up and go test)، آزمون رسيدن عملکردي (FRT يا Functional reach test) و آزمون کوتاه وضعيت ذهني (MMSE يا Mini–mental state examination) قبل و پس از مداخله از افراد گرفته شد.يافته ها: يافته ها حاکي از بهبود نتايج آزمون (p=0.002) FRT، (p=0.001) TUG، آزمون تعادليp=0.001) Berg ) و آزمونp=0.011) MMSE )، در افراد گروه فعاليت بود. نتيجه گيري: نتايج تحقيق حاضر نشان داد که برنامه تمريني شناختي حرکتي مي تواند بر بهبود عملکرد حرکتي به ويژه تعادل و عوامل شناختي در زنان سالمند موثر باشد. بنابراين به نظر مي رسد اين نوع فعاليت، روش تمريني سودمندي براي حفظ عملکرد حرکتي و کاهش سرعت کارکردهاي ذهني سالمندان باشد.